Ik ben blij te kunnen melden dat alle harige kinderen in huize Berkenborg tegenwoordig in uitstekende harmonie samenleven! Zelfs Douwe is inmiddels helemaal gewend aan de nieuwe Russische kinderen. Daar heeft ze een jaartje over gedaan, maar soit. Ze zit meestal boven, maar komt er wel bij als ze een sociale bui heeft.
Douwe is ook best bejaard inmiddels. Ze wordt 15 dit jaar. En zo heel fotogeniek is ze meestal niet… Dit is haar vaste plekje, op de logeerkamer.

Nikita

Het grote verschil in het dierenhuishouden is dat Nikita inmiddels veel rustiger is geworden en niet meer zo hyper de pieper gefocust op Izzy. Ze zijn nu dikke vrienden (oftewel: FRENS) en het is zelfs zo dat Izzy Nikita als eerste begroet als ze thuiskomt, met een kopje. Nou staat Nikita dan ook altijd vooraan bij de deur, maar toch.
Dat is een mooi voorbeeld van…

Olavje

Olav heeft inmiddels zijn draai ook goed gevonden, al zijn er nog altijd dingen ENG en ONTZETTEND!! Maar het grote verschil is nu dat zijn schrik ten eerste kleiner is geworden en vooral dat het niet meer zo lang duurt. Soms schrikt hij van iets. Dat kan zijn een eng geluid op tv, en niet altijd iets hards, want kennelijk hebben we hem al wel redelijk afgehard op actiefilms en explosies, maar dreigende ondertonen. Ook muziek is soms eng en OMINOUS (uit te spreken: OO-MIE-NAUS). Dan schiet hij uit de kamer, om direct weer terug te komen zodra het geluid is opgehouden.

In het voorjaar heeft hij een aanval gehad van tuin-ontsnappingen. Hij vond het lollig om elke keer op het veld naast de tuin te staan van: HAHA. Hij liep ook niet weg, maar was wel verontrust omdat hij niet meer zelf terug kon komen. En dat dan 20 keer in een week tijd…

Maar daar had ik het volgende op gevonden! Een Olavsverbreding door middel van een plastic mok aan zijn tuigje, waardoor hij niet meer door van die belachelijk kleine gaatjes kon wurmen.

Dat was heel effectief, en op een gegeven moment was hij eroverheen gegroeid.
Als er iets gesloopt is, is de kans 90% dat Olav dat heeft gedaan. Hij heeft een voorkeur voor hard plastic, want dat knaait zo lekker!

Voor de rest wordt er veel gespeeld door de Rusjes. Vaak is Olav de pineut, maar hij geeft Nikita ook geregeld van Jetje. En gelukkig kan er volle vaart gerauscht worden bij ons.

La Fleur-ina

Onze hoogbejaarde muts is inmiddels 18,5 jaar oud. Het gaat enigszins met gebreken, maar ze is toch behoorlijk taai. Ze krijgt pilletjes voor haar schildklier, dat schijnt een bekende kwaal te zijn bij oude poezen. En ze had blaasontsteking een paar weken geleden. Ik dacht dat haar laatste uurtje geslagen had, maar blijkbaar toch nog niet.

Dus Fleur keutelt nog gewoon rond. De kattenbak moet helaas wel in de woonkamer staan, anders vindt ze hem niet meer, maar ze is voor de rest heel keurig en zindelijk. Als ze buitenkomt, zit ze alleen even bij de deur.
Ze is een ietsepietsje voddig, maar ach, wijzelf worden ook best verfomfaaid zodra we de 100 zijn gepasseerd…

Akkie – pater familias

Akkie doet overwegend rustig an, als opperhoofd van het drukke spul.

Soms moet er – samen met Nikita – iets gevonden van iemand of iemanden die op HUN straat lopen!

Akkie krijgt af en toe een solo-wandeling, dat waardeert hij zeer. Dan kan hij rustig snuffelen, zonder verstoord te worden door de correcties die de andere hondjes veel vaker nodig hebben dan hijzelf. Maar hij voelt zich dan toch aangesproken. Dus in zijn eentje krijgt hij quality time!

Tot slot nog een foto van ons beeldigste en fotogeniekste poesje…

En de zwemmende huisdieren, maar die zijn momenteel in winterslaap in de vijver. Dus hier een zomerfoto.