Iedereen die een hond heeft, vooral als je meerdere honden hebt, weet hoe snel een situatie van 0 naar 10 intensiteit kan gaan bij honden. Zo is er niks aan het handje, zo storten ze zich grommend op elkaar. Het lijkt altijd een hondendrama, maar dat is vooral voor de mensen zo.
Vanochtend deed ik een kleine ronde met de honden en we kwamen langs de “ganzenboerderij”. Die fokken ganzen, voor eieren en voor de kerst denk ik. Duitsers eten traditioneel gebraden gans met de kerst.
Je hoort de ganzen altijd en soms zie je ze ook, zoals vandaag. Er stond nu een troepje langs de route. Ze wilden eruit maar er was daar gaas gespannen.

Ze deden de ganzenpas in een rondje dus ik maakte snel dit filmpje.

Niks aan het handje, tot Tinka één blaf gaf. Toen raakten ze in paniek en liepen het gaas plat. Er bleven twee ganzen liggen, die zaten blijkbaar onder het gaas. Dus ik wilde even aanbellen bij de boer om dat te vertellen. Het zag er niet ernstig uit, maar zij hebben geen direct zicht op dat veld.
Kom ik om de hoek, staat daar een vrouw met een hond en twee kinderen. Ook nog niks aan de hand, want Akkie zat aan de hondenkar vast en het interesseerde hem niet zo. Tot Tinka erheen liep, en hij kon niet. Daar vindt hij altijd wat van.  Nog steeds niks aan de hand, ik liep er een beetje naar toe.

TOT het karabijnslot van de riem brak… <@@> Akkie stormde er als een gek op af en springt die hond op zijn kop. Zoals zijn gewoonte is in dergelijke gevallen. 🙁 Ik was er snel genoeg bij (moest ik ook nog sprinten vanochtend, dat stond niet op de planning) en trok hem weg. Toen was hij er zelf al af trouwens, want die andere hond was gaan liggen.  Dan is het altijd goed voor Akkie. Hij bijt godzijdank nooit. En kleine hondjes lopen nooit risico want die interesseren hem niet.
Daarna kon ik toch nog mijn boodschap doorgeven. Er ging gelijk iemand kijken en toen ik er weer langs kwam, waren de ganzen al bevrijd.

Hondendrama van anderen

Vorige week kwam ik ook terug van een lange hondenwandeling. Ik was er op tijd bij want ik zag dat de buurhonden drie huizen verderop naar buiten kwamen. Daar hebben ze vier honden en twee ervan staan niet zo best onder controle. Akkie zat aan zijn kar vast met speling van een meter.
En ja hoor, het Dalmatiër teefje kwam eraan gestormd en sprong hem op de kop. Zo ongeveer tegelijkertijd lag ze onder. Ik stond ernaast en trok Akkie eraf. Toen liep ze gelukkig terug.
De eigenaren vonden het natuurlijk heel vervelend en riepen gelijk “sorry sorry”. Ik vond het niet zo erg want ik weet hoe snel die dingen gebeuren. En ik was al lang blij dat deze keer iemand anders zich moest excuseren voor zijn k*thond, en niet ik. 😀

Zo zie je, een hondendrama zit altijd in een klein hoekje. Het gebeurt heel snel, maar het is ook altijd heel snel weer voorbij. Dan staan de mensen erbij nog na te hyperventileren.

Wil je op de hoogte blijven van de nieuwste blogs van armande.net? Geef dan hieronder je emailadres door, dan krijg je een berichtje met link zodra ik een nieuwe blog heb gepost!

[email-subscribers namefield=”YES” desc=”” group=”Public”]