Oftewel: Schnaps. We hadden ineens veel flesjes. Onze buren zijn eind vorig jaar overleden, heel apart wel want ze gingen allebei op dezelfde dag. Blijkbaar had de buurman kleine (en grote) likeurtjes gespaard. Hun zonen zijn nu de boel aan het opruimen en ze vroegen of wij er belang bij hadden. Dave is nooit vies van een beetje likeur, dus die zei: jawel, hoor. De kleine flesjes smaakte niet meer zo.

Maar de flesjes zijn wel superleuk en die wilde ik niet zomaar weggooien. Dus als eerbetoon aan Horst: zijn likeurtjes!

Ik heb zelf wel geleerd om af en toe een likeurtje te drinken, want veel Duitse huisvrouwen maken zelf likeur, meestal met vruchten. Die krijg ik wel weg, want mierzoet. Vooral rabarberschnaps is erg lekker. Voor ik naar Duitsland emigreerde, wist ik niet dat je zoveel kon doen met rabarber!

Maar zoals je aan de flesjes ziet, kun je eigenlijk overal likeuren van maken. Zelf likeur maken leek me ook leuk om uit te proberen. Twee jaar geleden hadden we ontzettend veel pruimen en ik las dat je met de pruimenpitten ook schnaps kon maken. Dat was niet moeilijk om te maken, met wodka als basis en een beste hoeveelheid suiker erbij. Het eindresultaat was een groot succes. De smaak was als een mooie Amaretto, heel nootachtig. We hebben er zuinig aan mee gedaan, maar het was toch zo op. Dit jaar hangen er weer veel pruimen aan de boom, dus ik hoop op een goeie oogst. Misschien dat ik dit jaar dan ook eens pruimenlikeur zelf maak.

Op Jagdglück zit ik niet te wachten. 🙂 Bovendien is dat van dat kruidenbitter-spul, brrr. Dat je het ijskoud moet drinken, lijkt me onvermijdelijk. Anders krijg je het niet weg.




Wil je op de hoogte blijven van de nieuwste blogs van armande.net? Geef dan hieronder je emailadres door, dan krijg je een berichtje met link zodra ik een nieuwe blog heb gepost!

[email-subscribers namefield=”YES” desc=”” group=”Public”]