Ja, ons allerschattigste poesje heeft de diverse facetten van haar persoonlijkheid inmiddels getoond en het is inderdaad zeer divers. Het is overduidelijk dat Izzy heel slim is. Sinds begin van dit jaar komt ze ook buiten en dat heeft ze heel verstandig aangepakt.  In eerste instantie bleef ze netjes buiten de deur zitten, spelen met de blaadjes, en in de dagen erna verkende ze het gebied stukje bij beetje in steeds groter wordende cirkels. Heel slim dus, inmiddels komt ze overal.
Ik geloof dat ze ook streetsmart is, want ze rent gelijk weg onder een struik als er een auto aankomt.

Verder is ze ook bijzonder levendig en, op door haar aangegeven momenten, heel knuffelig en aanhankelijk. Soms wil ik aaien maar dan is ze net in de vechtstand, dus heb je gelijk alle poten (meestal zonder nagels, want zo slim is ze ook). Dus dan is de term terrorpoesje overdreven.

Klein maar fijn

Het enige is, Izzy blijft zo klein. Ze is nu bijna 7 maanden en ze is nog steeds maar 2,4 kilo. Een paar weken geleden heb ik weer antiwormenspul gegeven, want ik dacht dat dat het was (Stronghold, mag tot 2,5 kilo). Maar dat leek niet veel uit te maken. Ze eet normaal, kleine porties maar ze lust wel alles. Het schijnt dat haar twee broertjes zo’n beetje halve olifanten zijn, maar de moederpoes was ook nogal klein.
Dus wat dacht ik, in mijn oneindige domheid, laat ik eens naar de dierenarts gaan om haar te laten nakijken…

Terrorpoesje in actie

In de wachtkamer keek ze rustig rond, maar in de behandelkamer ging het los. Wat een kenau! Ze moest niks hebben van getild te worden. Ze was één en al klauw en tand. Dus de handschoenen kwamen er al snel bij, maar ook dan was terrorpoesje niet te houden. De dierenarts kon nog net haar hartje beluisteren, maar buik voelen was er niet bij. Wegen ook niet. Izzy is gezegend met flinke stembanden, dus er kwam een kamerbreed geluid uit. Het was zo hard dat alle honden in de wachtkamer aansloegen…
Toen maar weer de reismand in. Ik kwam de behandelkamer uit en 8 mensen keken me aan met grote ogen, van: Kwam al die herrie uit dat kleine ding? Ja, dus.
Conclusie: alleen mee naar de dierenarts gaan als ze echt doodziek is. Ik heb nieuw wormenspul , maar dat mag pas zodra ze meer dan 2,5 kilo is. Dus ze moet eerst aankomen.

Diezelfde avond: “Sorry, hoor, dat ik me zo aanstelde”.

Ze moet nog wel gesteriliseerd worden en een chip krijgen, maar dat is onvermijdelijk. Ze zal inmiddels wel een aantekening hebben gekregen bij de dierenarts: level-5-poesje of zo.
Dit is duidelijk een buitenpoes die wil dat dingen op haar manier gaan. Dat zit ingebakken via haar moeder denk ik. Ook goed, daar kan ik best mee leven. Wel even wennen want de andere poezen zijn makke schaapjes bij de dierenarts.

Het keuren van de bloemen laat ze aan Fleur over. Zij ligt op haar vaste ligplekje, zie achtergrond.

Volkomen niet-gerelateerde foto van een uil die tegenover ons huis in de boom zat. 🙂




Wil je op de hoogte blijven van de nieuwste blogs van armande.net? Geef dan hieronder je emailadres door, dan krijg je een berichtje met link zodra ik een nieuwe blog heb gepost!

[email-subscribers namefield=”YES” desc=”” group=”Public”]