Inmiddels is het éénjarig bestaan van mijn nieuwe blog praktisch ongemerkt voorbij gegaan. Ik ben nooit zo goed in het breeduit herdenken van een dag. Eind juni 2016 ergens heb ik de boel omgegooid en deze nieuwe blog ingericht. Sindsdien schrijf ik tamelijk trouw een aantal blogs per week. Het schrijven gaat me gemakkelijker af dan ik had gedacht van te voren. Ik verwachtte dat ik op een gegeven moment wel zonder onderwerpen zou zitten, maar dat valt heel erg mee. Er is altijd wel iets om met de wereld te delen.




Tegelijkertijd ben ik ook een trouwe consument van letters, vooral dankzij mijn fijne Kindle. Mijn kasten staan nog wel vol met boeken, maar veel daarvan is gewoon om sentimentele redenen. Wist je trouwens dat er een online bibliotheek is van E-boeken? Als je al lid bent van een lokale bibliotheek, dan kun  je je gratis inschrijven. Als je alleen online boeken wilt lenen, dan is het abonnement maar 42 euro per jaar. Geen geld.
Wat ik ook ontzettend leuk vind, zijn van die kleine gratis bibliotheekjes langs de weg. Volgens mij niet echt ingeburgerd in Nederland, maar in Engeland en Amerika wel populair. Het is een klein (droog) kastje met boeken. Daar kun je een boek uitnemen, als je er maar ook eentje weer terug legt. Zo is er altijd voor iedereen wat nieuws.

Schrijven is een vak

Omdat schrijven een vak is, is het ook iets wat je kunt leren. Je kunt je erin bekwamen bijvoorbeeld door een opleiding in creatief schrijven te volgen. Iedereen heeft zijn eigen manier om te schrijven, mijn methode valt in de categorie “winging it”. Voor mij werkt het om gewoon maar voor het vaderland weg te schrijven. Soms ook alleen maar losse associaties. Die zet ik dan in een blokje onder de hoofdtekst waar ik mee bezig ben. Later lees ik het nog eens na en vaak past dat blokje dan mooi ergens als illustratie voor mijn betoog.
De structuur van de tekst ligt voor mij niet vooraf vast. Ik moet wel een bepaalde insteek hebben van te voren, waar gaat het over en welke punten wil ik aanhalen.
Ik heb niet direct literaire aspiraties – maar zeg nooit nooit! Inmiddels kan ik terug kijken op een carrière met een aantal rare wendingen, dus wie weet. Dan is een cursus misschien wel een idee want een boek heeft weer een heel andere opzet dan een blog.

Schrijven is discipline

Ook met het schrijven van blogs merk je al gauw dat schrijven echt een discipline is. Je hebt niet elke dag zin om wat te verhalen, maar dat wil niet zeggen dat je het niet kunt. Omdat ik ook teksten voor anderen schrijf, moet ik wel eens tegen heug en meug een artikel schrijven. En dat is heel mooi. Waarom? Dan leer je dat je gewoon moet doorzetten en dat de tekst ook wel uit je vingers komt als je even minder geïnspireerd bent.
Ik denk dan ook wel eens aan Simon Carmiggelt en zijn dagelijkse stukjes “kronkels” voor het Parool. Ook bij briljante schrijvers is schrijven gewoon werken. Als Carmiggelt werd gevraagd waarom hij schreef, was zijn antwoord: ‘Omdat een loopjongen het des ochtends komt halen’.

Wil je op de hoogte blijven van de nieuwste blogs van armande.net? Geef dan hieronder je emailadres door, dan krijg je een berichtje met link zodra ik een nieuwe blog heb gepost!

[email-subscribers namefield=”YES” desc=”” group=”Public”]