Elke blog heeft natuurlijk foto’s nodig. Mijn blog heeft een format waarbij ik een zogenaamde “uitgelichte afbeelding” moet instellen van ongeveer 800 x 400 pixels. Deze komt bovenaan, en ook in het overzichtje op de FrontPage. Als daar geen plaatje zou staan, holt de kwaliteit achteruit. Bovendien vind ik het toevoegen van mooie plaatjes heel leuk als illustratie. Maar ik let goed op welke foto’s ik gebruik.

Gelikte instagram-like plaatjes

Ik merk dat ik een beetje een afkeer van die oh-wat-smaakvol standaardplaatjes heb gekregen. Je ziet ze ook vaak bij blogs, van die gladde, overbelichte foto’s met een scheve laptop, een kopje koffie en een losse roos of een lippenstift o.i.d. Je hoeft ze niet eens zelf te maken, je kunt ze vinden als gratis stockfoto’s. Het is dus handig dat ze bestaan, maar het kan ook erg gladjes en onpersoonlijk worden.

Ik ben meer van de slordige foto’s, interessant genoeg met een actuele weergave van de werkelijkheid. 😀

Bovendien vind ik dat de inhoud van de blog belangrijker is dan de foto. Mijn blog van gisteren bijvoorbeeld had een beetje suffe hoofdfoto, maar de inhoud is origineel. In dit geval hou ik het dan liever simpel (en gemakkelijk) met de foto’s.

Al te persoonlijke foto’s van jezelf en je kinderen

Ik zie op veel mama-blogs leuke foto’s van hun kinderen. Ik hoop dat de moeders zich realiseren dat foto’s op internet het eeuwige leven hebben. En ze kunnen door jan en allemaal verzameld worden, opgeslagen op de eigen pc. Dat lijkt me geen fijn idee. Ook voor later kunnen je grotere kinderen op die manier foto’s van zichzelf van vroeger tegen komen. Een enkel plaatje van een dagje uit lijkt me dan geen probleem, maar een detail-opname van een slechte dag is bepaald niet leuk. (Mijn harige kinderen zitten er gelukkig niet mee dat ze als onhebbelijke huisdieren zijn afgeschilderd..)

Pas op met voor- en nafoto’s

Datzelfde geldt voor jezelf. Je weet nooit precies wat er met je foto’s online gebeurt. Welke foto’s kun je dan beter niet online zetten? Voorbeeld van mezelf: ik heb een huidaandoening (Rosecea), dat vlamt af en toe op. Gelukkig heb ik er een prima zalf voor. Ik heb voor mezelf voor- en na-foto’s gemaakt, die zijn best spectaculair. Maar die zet ik niet online. Niet omdat ik er onflatteus op sta, maar vooral omdat ik weet dat dat soort foto’s worden gezocht en ingepikt voor allerlei middeltjes die voor- en na-foto’s zoeken. Dus het is dan mogelijk dat de foto’s van mijn hoofd ineens vage smeersels of pillen aanprijzen. Hetzelfde geldt voor voor- en na-foto’s van gewichtsverlies. Wees dus heel kritisch welke foto’s je in die stijl op internet zet. Of zet er een gigantisch watermerk doorheen.

Over de jaren dat ik nu online actief ben, heb ik zeker duizenden plaatjes het web opgeslingerd. Dat is onvermijdelijk als je een webwinkel hebt. Mijn foto’s hebben ook geen watermerk. De foto’s van de kralen zijn wel gemakkelijk herkenbaar omdat ik ze altijd op diezelfde glasplaat fotografeer. Soms word ik er door klanten op gewezen dat iemand anders mijn foto’s heeft gebruikt, maar tegenwoordig gebeurt dat niet vaak meer. Mensen zijn zich er meer van bewust dat ze niet zomaar foto’s van een ander op hun eigen site kunnen gebruiken.
Dus let goed op bij het kiezen van de plaatjes voor je blog of website, of zelfs maar op Facebook. Vraag jezelf af: “is het okay om deze foto over een paar jaar ook nog tegen te komen?”
De foto van het aapje met toast is van mijzelf, gemaakt in 2003 in Zuid-Afrika.

Wil je op de hoogte blijven van de nieuwste blogs van armande.net? Geef dan hieronder je emailadres door, dan krijg je een berichtje met link zodra ik een nieuwe blog heb gepost!

[email-subscribers namefield=”YES” desc=”” group=”Public”]