Kantoor vroeger (lees: vroegâh) was echt heel anders dan nu. En dan heb ik het over een dikke 20 jaar geleden. Ik heb al eens over mijn eerdere baantjes geschreven maar het merendeel van mijn kantoorcarrière ben ik secretaresse geweest. Omdat er als drs. Engels geen droog brood te verdienen viel begin jaren 90, ben ik maar omgeschakeld naar werken als secretaresse. De bijstand kwam me de neus uit.




Ik heb een aantal werkgevers gehad, want veel zitvlees had ik nooit, de grootste daarvan was een groot chemieconcern in het midden van het land… Ik werkte op het hoofdkantoor, bij de juridische afdeling. Daarvoor had ik een 9 maanden bij een financiële zakelijke dienstverlener gewerkt en dat was aanzienlijk harder werken. Om het nog maar niet te hebben over het feit dat je je uren moest schrijven, ook als secretaresse. Dat vond ik enorm stressverhogend, naast alle andere stressige dingen. Maar gelukkig ontsloegen ze me na 9 maanden. Ik kreeg gelijk een baan bij Akzo en dat was net een warm bad. In de eerste week dat ik er was, was een mede-secretaresse jarig en dat hield in dat het hele secretariaat de hele ochtend niets deed behalve taart eten en bezoek van andere afdelingen ontvangen. Ik zat goed.

Old school kantoorapparatuur

Op het secretariaat van het kantoor vroeger stond nog gewoon een typmachine. We hadden pc’s natuurlijk en daarop kon ik lezen en schrijven in WordPerfect. Maar die typmachine was gewoon het handigste om even een adres op een envelop te typen, in plaats van een label te printen. En daar ben ik het ook nog altijd roerend mee eens.
De fax was het toppunt van moderniteit en werd voor alles gebruikt. Email was namelijk nog maar net uitgevonden maar aan die moderniteiten deed Akzo nog niet. Evengoed, ook zonder email kwamen bij de juridische afdeling brieven van avant-la-lettre Nigeriaanse prinsen aan, die het bedrijf graag miljoenen wilde schenken. Dat is dus niet uitgevonden met email, die oplichtingsoptie bestond ook al met papieren brieven. Dat was natuurlijk wel veel meer werk voor die arme Nigeriaanse prinsen die het toch al zo moeilijk hadden.
Op een paar strategische plekken in het gebouw stond ook een telex. Die was achterhaald maar werd toch aangehouden voor sporadisch contact met Moskou.

De kantoor vroeger werkmentaliteit

Zoals nog altijd met secretaressewerk was het  kantoor vroeger werktechnisch ook alles of niks. Of het was heel hectisch en alle zeilen bij zetten, of je zat met de vingers in de neus. En dan gaat de tijd wel langzaam. Ik had van de nood een deugd gemaakt en liep vaak met een mapje onder de arm kris kras door het gebouw (tip van Carmiggelt). Kreeg ik toch nog mijn beweging. En met een mapje bij me vroeg niemand zich af wat ik aan het doen was. Ik moest voor mijn werk namelijk vaak naar de kantoren van de Raad van Bestuur om iets te laten tekenen.  En ik had dus geen mobiel waar ik gebeld kon worden met de vraag “wat ben je eigenlijk aan het doen?”.
Want dat is het grootste verschil van kantoor vroeger met tegenwoordig: niemand had een mobiel of laptop dus het werk werd gewoon op kantoor gedaan en nergens anders. Na werktijden was je niet bereikbaar, hooguit thuis, maar dan moest het kantoor wel in de fik staan voordat dat gebeurde.

Vroeger was alles beter

Er werkten veel mensen al jaaaaren en die hadden daar een luizenleventje. En dan mochten ze ook nog met 55 in de VUT. Kom er nog maar eens om tegenwoordig.
Ik had een baas die meestal rond kwart over 9 aankwam op kantoor. Dan ging hij gelijk om 12 uur eten (warme maaltijd voor 6 gulden, heel handig voor een vrijgezel), daarna ging hij altijd een wandelingetje doen (lees: de stad in) en kwam hij soms pas om half 3 weer terug. Al die tijd lag het Financieel Dagblad open op zijn bureau, met zijn leesbril, zodat het eruit zag alsof hij net even weg was. Tegen 4 uur bedacht hij dat hij toch wel wat moest werken, dus dan dicteerde hij mij een memo (papier again) en dat moest dan die dag nog weg. Grrr Voor mij dus rennen op het moment dat ik nergens geen zin meer in had, want de post moest uiterlijk om kwart voor 5 op de postkamer zijn.
En al die momenten dat hij er niet was, moest ik gewoon smoezen verzinnen als er iemand voor hem belde. Een belangrijke taak van een secretaresse: professioneel liegen.

Lekker de 9 tot 5 mentaliteit

Dus ik snap best dat Akzo wat moest afslanken begin van deze eeuw. Er waren mensen die tijdens werktijd naar de kapper gingen, want “het groeide ook in de baas z’n tijd”. En veel collega’s zaten om 5 voor 5 met de jas aan en de handtas op het bureau klaar om weg te rennen zodra het exact 5 uur was. Zodat er geen enkele illusie kon bestaan dat ze nog wat nuttigs gingen doen, maar ze bleven dus wel tot 5 uur precies.

Ik ben een enorme fan van de moderne tijd met internet en verbinding met de hele wereld, maar het altijd bereikbaar zijn kan mij gestolen worden. Dat zouden ze moeten afschaffen. Je kunt als werknemer niet altijd “aan” staan. Ik ben ook wel blij dat ik het verschil weet.

Wil je op de hoogte blijven van de nieuwste blogs van armande.net? Geef dan hieronder je emailadres door, dan krijg je een berichtje met link zodra ik een nieuwe blog heb gepost!

[email-subscribers namefield=”YES” desc=”” group=”Public”]