Dit blog zit ik dan ook te typen op ons nieuwe terras. Dat ligt er nu een paar maanden en sinds kort hebben we hem helemaal af, met beplanting en verlichting.
Voor die tijd heeft dit stukje van de tuin er als een braakliggend terrein bijgelegen. Vroeger stonden hier namelijk behoorlijk hoge bomen, een paar dennen en uit hun krachten gegroeide coniferen.

Vervolgens kwamen er een paar stormen. Eerst gingen de dennen om die rechts achter het tuinhuis stonden. En in maart 2019 ging de den links van het tuinhuis ook om.
Dat deed moeder natuur dus voor ons, maar ze ruimt zelf nooit op, hè?

Leuk, om eens een boom van de onderkant te kunnen bekijken!
Ik had gelijk al bedacht dat dit een mooie plek voor een terras was, maar het was nog niet zo ver. Eerst moesten die coniferen ook weg.

Maar zoals je ziet, verbeterde het uitzicht vanuit het huis niet direct op die manier. 😉 Toen hadden we een wortelfreesmeneer nodig, die die stronken kon wegfrezen. Zelf kom je daar nergens mee zonder zo’n dikke freesmachine.

Zo, nu was er een egale bodem om op te werken. Maar wegens REDENEN hebben we daar iemand voor ingehuurd, want een mooi vlak terras leggen is ook een vak. Die kwam, met zijn door hem ingehuurde iemand, en samen hebben ze in één dag het terras aangelegd.

Vanaf het balkon heb ik de voortgang mooi kunnen fotograferen.

Toen het terras er eenmaal lag, kwam het leuke deel van het aankleden! Ik heb een aantal mooie, voordelige potten kunnen vinden bij een Tuincentrum outlet in Siebengewald (dat, in tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden, in Nederland ligt). Dave heeft online superleuke slingerlampjes gevonden die op een combi dim- en tijdschakelaar werken. Dus daar gaan we in de winter ook schik van hebben.

Ik heb tegen de wand de geurende (belangrijk!) kamperfolie geplaatst, die ik al een tijd in een pot had gehad. Hij was superblij met zijn nieuwe stekkie en heeft ons bedankt met een overvloed aan bloemen.

Er is natuurlijk een joekel van een parasol bij gekomen, want in de volle zon gaat ondergetekende er stomweg niet zitten…

We gaan nu ook veel vaker buiten zitten, want het is net alsof je er een kamer bij hebt. Vanaf het terras hebben we nu ook mooi zicht op de vijver. Daar komt af en toe een reislustige roodwangschildpad langs.

’s Avonds is het ook een plaatje. Door de zonnelampjes in het gras zie je goed waar het terrras begint. En het lichtjes langs het tuinhuisje geven net genoeg licht om je glas bij te kunnen vinden en gezichten te zien. Niet te fel, want dan wordt de rest van de tuin zo’n zwart gat.

Kortom, je snapt de reden voor de blijheid! Zie hieronder voor de ultieme ‘voor & na’.